- PAROS
- PAROSquae PARIO Sophiano, insula maris Aegaei, una Cycladum, prius Pactya, et Minoa, teste Pliniô, l. 4. c. 12. dicta. Demetrias, Zacynthus, Hyria, Hyleessa, et Caharnis Steph. Venetis, a Turcis, cum Euboea A. C. 1470. erepta. Olim Episcopalis sub Archiepiscopo Rhodio. Nunc Graeci hîc Archiepiscopum habent. Ita dicta putatur, a Paro Iasonis filio, vel ab Arcade quodam Paro Parrhasii filio, Plin. loc. cit. In ea est oppid. etiam Parum vocitatum. In hâc insula marmorcandidum proveniebat, ad Deorum simulacra maxime expetitum, idque a loco Parium dicebatur. Unde Ovid. Metam. l. 7. v. 465.——— Planamque Seriphon,Marmoreamque Paron. ———Sidonius Apollinaris in Burgi descriptione v. 140.Candentem iam nolo Paron, iam nolo Caryston.Horat. l. 1. Carm. Od. 19. v. 5.Urit me Glycerae nitorSplendentis Pariô marmore puriurs.Strab. l. 10. Παρίῳ ἡ Παρία λίςθος λεγομένη, ἀρίςτου πρὸς τὴν μαρμαρογλυφίαν. Virg. Georg. l. 3. v. 34.Stabunt et Parii lapides, spirantia signa.Et l. 1. Aen. v. 597.Quale manus addunt ebori decus, aut ubi flavoArgentum, Pariusve lapis circum datur auro.Idem l. 3. Aen. v. 126.Viridemque DonysamOlearon, niveamque Paron. ———Ovid. l. 1. Amor. El. 7. v. 51.Astitit illa gemens albo, et sine sanguine vultu,Caeduntur Pariis qualia saxa iugis.Seneca in Hippolyto, Actu 2. v. 797.Lucebit Pariô marmore clarius.Paros frigidam habet aquam et mulieres formosas apud Aristoph. quod adagii speciem habet, quô significamus; Non esse commodum sine incommodo. Hîc mures non reperiri feruntur. Hinc etiam proverbium: Α᾿ναπαριάξειν, de illis, qui pacta et conventa violant. Item insula Liburnorum Stephano, quem sis consule in voce Paros. Vide Phariae. Paros. Nicanore teste, apud Stephanum etiam Zacyathus dicta est. An quia Zachuth, Phoenicibus erat sublimitas, ut infra docebimus, ubi de insula Zacyntho? Certe Zacynthus, ita Parus montosa fuit et sublimis. Dioscorides Antholog. l. 3. c. 12.Οὔτε Πάρρον νήσων αἰπυτάτην ἱερῶν.Parii porro montes profundis cuniculis scatent, et Soli tam inaccessis, ut candidum marmor in iis latens, non nisi ad lucernas, erui possit. Unde factum, ut lychnites, seu lucernarius diceretur parius lapis. Plin. l. 36. c. 5. locutus de Chiis quibusdam sculptoribus magni nominis: Omnes autem tantum candidô marmore usi sunt a Paro insula, quem lapidem coepêre Lychniten appellare, quoniam ad lucernas in cuniculis caederetur, ut auctor est Varro. Λίθον λυχνέα ob id ipsum appellat Callixenus Rhodius, apud Athen. l. 5. ubi de thalamego Philopatoris ἵδρυται δ᾿ εν ἀυτῷ τῆς τῶ βασιλέων συγγενείας ἀγάλματα εἰκωνικὰ λίςθου λυχνέως. A cuniculis hisce, quos diximus, nomen habere Paron insulam, statim agnoscet, quisque sciet, Ebreis pera ex Esai. c. 2. v. 20. et paro Syris esse terrae cuniculum, Bochart. l. 1. Chanaan. c. 14. Nic. Lloyd.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.